Natuurlijk is de naam De Gucht wel iets dat mensen doet fronsen. "Weeral een De Gucht"?

Maar er zijn zoveel zonen en dochters die in het familiebedrijf aan de slag gaan, en in de bedrijfswereld wordt dat als perfect normaal beschouwd, wenselijk zelfs! De enige reden waarom in de politiek zoveel weerstand is tegen het in het voetsporen treden, is omdat mensen vinden dat er belachelijk veel misbruik van gemaakt wordt. Dit zijn gelukkig rechtstreekse verkiezingen, waar vader en broer ook slechts één stem hebben.

​

Wie bang is dat ik de spreekbuis ben voor de zogenaamde Clan De Gucht vergist zich tweemaal: enerzijds komt heel het gegeven van Clans vaak dicht bij complot-denken (zo goed georganiseerd zijn liberalen niet), anderzijds hou ik hen beide bewust uit deze voorzitterscampagne. Wie hen kent, weet dat ze me dat niet 100% in dank afnemen. Maar ze begrijpen dat vernieuwing vergt dat ze (tandenknarsend) op de achtergond moeten blijven.

Tot slot nog dit: ik heb aan de keukentafel leren debatteren en opkomen voor mijn ideeën. Ik ben mijn familie daar enorm erkentelijk voor. En ondanks het feit dat het  binnen Open VLD vandaag een nadeel is om familie te hebben, ben ik enorm trots om een De Gucht te zijn.

​

En dan nu graag terug naar wat wél relevant is.