Er was eens…
Bij het slapen gaan vraagt ze het: “Papa, waarom wil je eigenlijk van werk veranderen?”
Ik twijfel even. “Omdat ik denk dat ik de wereld een beetje beter kan maken. En omdat ik vind dat de mensen ons verhaal niet meer goed vertellen. Het is een oud verhaal, en er is eigenlijk niets mis mee. Maar ze vertellen het gewoon slecht.”
“Oooh, wil je het mij vertellen?!” vraagt ze hoopvol.
Hier niet ver vandaan is een groot sprookjesbos. En in dat sprookjesbos wonen kabouters. Dit verhaal gaat over 5 kaboutertjes, die elk een andere kleur muts hadden. Kabouter Groen had een zelfgebreide muts, zo groen als het gras. Kabouter Rood had ooit een felrode muts gekregen van iemand anders. De muts paste perfect, alleen zaten er hier en daar wat bruine vlekjes op. Kabouter Geel was een beetje een mopper-kabouter, en vond vooral dat alle anderen een gele muts de mooiste van alle mutsen moesten vinden. Kabouter Oranje had een hele lange muts: soms lag ze links, soms lag ze rechts, maar nooit lag ze goed. En de laatste kabouter was de slimste van allemaal. Dat was Kabouter Blauw. Die muts was in de laatste wasbeurt helaas een heel stuk gekrompen. Maar het was nog steeds de mooiste muts van allemaal.
Op een dag besloten de kabouters een groot feest te geven. En een kabouterfeest is pas een echt feest als er een mooie, grote pizza kan gemaakt worden. Al snel waren de kabouters ruzie aan het maken over hoe ze de pizza zouden verdelen.
Kabouter Groen, die erg kritisch was, zei: "We kunnen geen pizza eten, want die worden in het sprookjesbos gebakken op een authentiek haardvuur. Ik wil alleen een pizza uit een gasoven. Ik lust geen andere pizza."
Kabouter Rood vond het vooral belangrijk dat iedereen een groot stuk kreeg. Daar was de pizza wel niet groot genoeg voor! Zeker niet toen Kabouter Rood ook nog eens zei dat iedereen een stuk moest afgeven aan de belastings-vos, die elk jaar langs kwam.
Kabouter Geel had nog een ander idee. “We breken best de oven in twee grote stukken, dan zijn alle problemen opgelost!”. De andere kabouters begrepen die oplossing niet helemaal maar zwegen.
Kabouter Oranje was het met alle anderen kabouters eens. Maar ook oneens. Eigenlijk zei Kabouter Oranje dus niets. Wel werd de oranje muts nog een paar keer van positie gewisseld.
Terwijl de kabouters aan het discussiëren waren, bedacht Kabouter Blauw een oplossing. Stilletjes sloop de kleine kabouter weg, richting het grote bos. Na wat stevig zoeken vond Kabouter Blauw een paar paddenstoelen naast de weg, wat extra kaas achteraan in de koelkast en kon de ondernemende kabouter met wat bloem en water extra deeg maken. Toen Kabouter Blauw na het harde werk terugkwam, waren de anderen nog steeds ruzie aan het maken. En hadden ze allemaal een reuzenhonger! Kabouter Blauw sprong op de tafel en zei: "Laten we een grotere pizza maken! Zo is er zeker genoeg voor iedereen, en houden we zelfs wat over voor morgen!"
En zo gebeurde het. De kabouters maakten een giga-grote pizza, verdeelden hem eerlijk naar nood en werken, en iedereen had genoeg te eten. De kabouters leefden nog lang en gelukkig.
De moraal van het verhaal? Alleen het groter maken van de pizza is een oplossing waar kabouters beter van worden. Alle andere denkpistes om de te kleine pizza te verdelen, zorgen voor problemen.
Ps: Kabouter Bruin komt niet in het verhaal voor, want die stond de hele tijd te klagen dat de elfjes de pizza al hadden gestolen.
duidelijk 😁
Mooi!